Jak polubić przedszkole?
Pierwsze dni w przedszkolu – to moment rozpoczęcia współpracy pedagogicznej przejawiającej zainteresowanie rodziców tym, co się będzie działo z ich dzieckiem w placówce. Proces adaptacji dziecka w przedszkolu powinien przynieść korzyści zarówno dziecku, rodzicom jak i przedszkolu. Kontakty rodziny z przedszkolem mają na celu ujednolicenie oddziaływań wychowawczych, a także niesienie pomocy rodzicom w kierunku rozwoju dziecka. Kiedy rodzice po raz pierwszy przyprowadzają swoje dziecko do przedszkola , zapewniamy:
- Jak najlepszą opiekę, by dziecko czuło się bezpiecznie, a rodzice spokojni o swoje pociechy.
- Zaspokojenie indywidualnych potrzeb w miarę możliwości przedszkola.
- Życzliwość, uśmiech i empatię od opiekunów.
- Poznanie warunków, w jakich będzie przebywało dziecko.
- Poznanie programu i metod pracy.
- Poznanie nauczycieli i innych pracowników, z którymi będzie przebywało dziecko.
Prawie dla każdego dziecka pierwsze dni pobytu w przedszkolu są okresem bardzo trudnym. Rozłąka z rodzicami powoduje duże zagrożenie poczucia bezpieczeństwa u dziecka. Jest to niewątpliwie sytuacja budząca silne emocje. Dziecko czuje się wyrwane z bezpiecznego znanego mu środowiska rodzinnego i nie rozumie tego co się wokół niego dzieje. Musi się przystosować do warunków nowego otoczenia, kontaktów z nieznajomymi, przebywania w licznej grupie, zmian dotyczących sposobów zaspakajania swoich potrzeb. Udane włączenie dziecka do grupy przedszkolnej ma ogromne znaczenie dla jego dalszego rozwoju.
Kilka wskazówek, jak ułatwić dziecku start w przedszkolu:
- W pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu w miarę możliwości odbieramy je wcześniej .
- Nie składamy dziecku obietnic, których nie możemy wypełnić, np: przyjdę po obiedzie, a jesteśmy po spaniu lub po podwieczorku. Dziecko nie będzie nam ufało następnego dnia.
- Stosujemy zasadę krótkiego pożegnania – wydłużanie tego momentu powoduje napięcie emocjonalne, które kończy się rozpaczą dziecka.
- Nie zabieramy dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu, jeżeli zrobimy to choć raz, będzie wiedziało, że łzami może wymusić wszystko.
- Jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, staramy się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstania z tatą są mniej bolesne.
- Nie mówimy dziecku, że „będę na ciebie czekała za drzwiami” – dzieci proszą o sprawdzenie czy jest mama, babcia czy tata.
- Pozwalamy dziecku zabrać ulubioną zabawkę, aby przypominała mu dom.
- Ujednolicamy działania wychowawcze dom – przedszkole, wdrażamy dziecko do przestrzegania umów i zasad.
- Nie wyręczmy dziecka – przyzwyczajamy do samoobsługi, pozwalamy dziecku samemu załatwić potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się.
- Przygotowujemy dziecku wygodny strój do samodzielnego ubierania się.
- Cieszymy się i okazujemy zadowolenie z każdego przejawu samodzielności.
- Zachowujemy cierpliwość.
- Jesteśmy systematyczni i konsekwentni.
- Dostarczamy dziecku doświadczeń przebywania z innymi dorosłymi, bycia bez mamy.
- Umożliwiamy kontakt z innymi dziećmi
- Nie wymuszamy na dziecku, aby zaraz po przyjściu do domu opowiadało co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres.
Przedszkole jest pojmowane (szczególnie przez rodziców) jako środowisko edukacyjne stymulujące możliwości rozwojowe dziecka, zapewniające właściwe przygotowanie do podjęcia nauki szkolnej czyli osiągnięcia dojrzałości szkolnej. Przedszkole wspomaga rozwój indywidualny możliwości dziecka, tworząc korzystne warunki dla tego rozwoju. Jednakże przedszkole może zapewnić prawidłowy rozwój dziecka oraz zaspokoić najistotniejsze jego potrzeby tylko wtedy, gdy współdziała z rodziną. Rola dorosłego (rodzica i nauczyciela) w zaspokajaniu potrzeb dziecka (szczególnie potrzeby bezpieczeństwa, przynależności i kontaktu z innymi) jest doniosła.
Łagodny start w środowisko przedszkolne może m.in. zapewnić opanowanie umiejętności samoobsługowych. Poziom opanowania tych umiejętności ma wpływ na poczucie bezpieczeństwa i niezależności dziecka.
Przedszkole oczekuje, iż dziecko 3- letnie powinno mieć opanowane następujące czynności samoobsługowe:
- samodzielne jedzenie łyżką,
- mycie rąk,
- samodzielne korzystanie z toalety,
- zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby,
- rozpoznawanie swoich rzeczy,
- czyszczenie nosa,
- znajomość swojego imienia i nazwiska.
Brak samodzielności dziecka z powyższych umiejętności nie dyskredytuje dziecka. Nie oznacza ona, że dziecko nie może pójść do przedszkola. Jednak samodzielność ta ułatwia zdecydowanie adaptację przedszkolną.
Pamiętajmy o tym, że:
w przedszkolu dziecko zdobędzie wiele sprawności i umiejętności;
nauczy się współpracy z rówieśnikami, nabierze odwagi i wiary we własne siły;
w sposób wszechstronny będzie przygotowywało się do szkoły;
pozna nowych kolegów.
Starajmy się więc zrobić wszystko aby nasze dzieci łączyły z przedszkolem tylko pozytywne przeżycia